Skiffs

Frits Eijken
De Frits Eijken werd gedoopt door zijn naamgever. Frits Eijken (1893 – 1978) was lid van DSRV Laga. Op de Spelen in Antwerpen in 1920 maakte hij als skiffeur zijn Olympisch debuut. De roeiwedstrijden vonden plaats op het kanaal van Willebroek, vlak bij Brussel. Hij won de tweede serie en plaatste zich voor de halve finale. Hier verloor hij van de Britse roeier Jack Beresford die later zilver won. Hij veroverde wel het brons omdat zijn tijd in de halve finale beter was dan de tijd van de NieuwZeelander Darcy Hadfield in de andere halve finale. Een jaar later haalde Eijken zijn revanche op Beresford. Op de Henley Royal Regatta won hij de Diamond Sculls. Na dit succes kreeg hij van de vorige Nederlandse winnaar, Janus Ooms, de Gouden Riem4. Frits Eijken won ook driemaal de Holland Beker5 in 1919, 1920 en 1921.

Tweeën en vieren

De Paauw I
De Paauw (2-) werd gedoopt door dhr. E.J.M. Kolfschoten, burgemeester van Leidschendam van 1965 tot 1980. Het is niet bekend wanneer de boot uit de vaart werd genomen. In 2017 werd De Paauw II gedoopt. Het landhuis De Paauw waarnaar de boot is vernoemd begon zijn geschiedenis als een buitenhuis. In 1556 liet Cornelis Arentsz. van der Dussen een huis bouwen dat hij Te Pau noemde. In 1770 verwierf Adriaan Pieter van Twent het landgoed. Onder koning Lodewijk Napoleon was hij opgeklommen tot directeur van Waterstaat. Twent liet in deze streek belangrijke waterwerken aanleggen die moesten voorkomen dat het gebied iedere winter onder water liep. Ook zorgde hij voor de aanleg van de Rijksstraatweg van Wassenaar naar Den Haag. Twent liet het oude huis afbreken en er een modern landhuis voor in de plaats bouwen. Na zijn overlijden omstreeks 1838 verkochten zijn erfgenamen het landgoed, samen met onder meer de landgoederen De Raephorst en Ter Horst aan Prins Frederik der Nederlanden. De prins liet het huis na aankoop verbouwen waarbij onder meer de balzaal, de huidige raadzaal, ontstond en hij noemde het landgoed De Paauw. Landschapsarchitect Edward Petzold kreeg opdracht het park en de tuinen van zowel De Paauw als De Horsten aan de overzijde van de Rijksstraatweg harmonisch tot een groot geheel in te richten. De beplanting is zodanig aangebracht dat er voor De Paauw een zichtas is ontstaan die overgaat in het huidige landgoed De Horsten. Nog steeds is daardoor De Paauw vanaf de Rijksstraatweg goed te zien. Na de dood van Prins Frederik ging het landgoed over op zijn dochter Marie die gehuwd was met de prins van Wied. In 1925 werd de gemeente Wassenaar eigenares van De Paauw en een gedeelte van de gronden. De gemeente ging De Paauw als raadhuis gebruiken en dat is het nu nog steeds.

Achten

In 1968 kwamen ook al de eerste achten de vereniging binnen. De aanschaf had in het bestuur tot felle discussies geleid: te duur, te hoog gegrepen, niet voldoende rekening houdend met de verschillende belangen. Als compromis werden twee achten aangeschaft, de Rijnland voor de wedstrijdroeiers en de Delfland voor het recreatieroeien. De Rijnland was een Stämpfliboot. Stämpfli is opgericht in 1896 door Johann Augus Stämpfli. Het bedrijf was oorspronkelijk gevestigd in Zürich en begon daar met de bouw van vissersboten en zeiljachten. In 1898 werd de eerste roeiboot gebouwd. Stämpfli was en is actief op het gebied van technologie en innovatie van wedstrijdboten. Rond 1950 werd geëxperimenteerd met het ontwerp van een U-vormige romp in plaats van de gebruikelijke halve cirkel vorm. De boten werden steeds meer gebruikt; op de Olympische Spelen en wereldkampioenschappen voeren de boten vooraan. Rond 1980 ging Alfred Stämpfli, de zoon van Johann Stämpfli met pensioen en nam Melchior Burgin het over. Hij startte met het maken van de composietboten naast de al bestaande houten boten. Om de toenemende vraag van composietboten aan te kunnen ging Melchior Burgin samenwerken met Bob Janousek van het beroemde Janousek Racing Boats in Groot-Brittannië. Samen maakten ze de meest succesvolle composietboten van de wereld. Vanaf toen werden de boten in Zürich en in Surrey gemaakt. Het gezamenlijke productie systeem was een groot succes. 10 In 1991 werd Stämpfli Racing Boats overgenomen door Janousek Racing Boats en Stämpfli International Ltd. werd opgericht. De productie werd verplaatst naar Groot-Brittannië. De Stämpfli boten behoorden tot de meest gewilde boten ter wereld.

De Rijnland I
De Rijnland I werd gedoopt door dhr. F.M.A. Schokking, van 1957 tot 1974 dijkgraaf van het Hoogheemraadschap Rijnland. De boot werd overgenomen van de Antwerp Sculling Club. In 1976 werd de boot door Frits Remmelts omgedoopt tot Schieland II. De Bruyning-achtploeg heeft in deze boot in 1985 hun eerste Head of the River gevaren. Daarna is de boot verkocht aan de BWV De Eem. Deze vereniging voer bij de Head van 1986 de Bruyningploeg die in de Delfland III roeide, vlak voor de Berlagebrug voorbij. De boot is genoemd naar Hoogheemraadschap van Rijnland, het eerste officiële waterschap in Nederland. De oudste vermelding van Rijnland dateert uit 1255. Graaf Willem II van Holland verleende op 11 oktober van dat jaar een charter aan de heemraden met de strekking dat voorgenomen waterwerken in de wijde omgeving eerst aan hen moeten worden voorgelegd. De dubbele adelaar met op de borst de Hollandse leeuw in het oorspronkelijke wapen van het hoogheemraadschap zijn de symbolen in het wapen van Willem II. Het Hoogheemraadschap van Rijnland ontleent zijn bestaan aan de afwateringsproblematiek van het gebied langs de Oude Rijn. Na het dichtslibben van de Rijnmond bij Katwijk in de twaalfde eeuw werd gezocht naar alternatieve afwateringsmogelijkheden. Deze werden gevonden door afwateringen naar het noorden te graven, waaronder de Heimanswetering, de Does en de Zijl, zodat het water uit de veengebieden in de omgeving van Leiden naar het noorden, via het Leidsche Meer en het Oude Haarlemmermeer kon worden afgevoerd. Via uitwateringssluizen van het Spaarne bij Spaarndam stroomde het water in het IJ. In de negentiende eeuw kwamen er ook uitwateringen bij Katwijk en Gouda. Bij de uitwateringssluizen verrezen stoomgemalen om de afwatering te verbeteren. Het Haarlemmermeer, drooggemaakt in 1852, vormde het hart van het boezemgebied van Rijnland. De westelijke grens van het Hoogheemraadschap wordt gevormd door de Noordzee. De noordkant grenst aan het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, het noordoosten aan het Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht en het zuidoosten tot aan Bodegraven aan het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden. Al vanaf de 14e eeuw wordt de zuidgrens met het Hoogheemraadschap van Delfland gevormd door de Landscheidingsweg. Deze weg is aangelegd over de Landscheidingsdijk die noodzakelijk is omdat het waterpeil in Rijnland verschilt van dat in Delfland.

De Delfland I
De Delfland I is gedoopt door de jeugdleden. De boot was bedoeld voor jeugdleden en recreatieroeiers. De boot werd overgenomen van D.R.S.V. Laga waar hij onder de naam Koos Schouwenaar een succesvolle wedstrijdboot was. Koos Schouwenaar, stuurman bij Laga, heeft in de Tweede Wereldoorlog samen met Bert Sloth Blaauwboer een vergeefse poging gedaan met een kano naar Engeland te varen. Hoewel de zee dagenlang kalm was, is van beide nooit meer iets vernomen. In 1972 is de boot door R.S.V.U. Okeanos total loss gevaren. De naam verwijst naar het Hoogheemraadschap van Delfland. Dit Hoogheemraadschap is in 1289 ontstaan uit de waterschappen de Zeven Ambachten bestaande uit Vlaardingerambacht en Schipluiden, Maasland, Hof van Delft, Vrijenban, Pijnacker, Kethel en Berkel en de Geestambachten Monster, Naaldwijk, Rijswijk, Voorburg en Wateringen. Vlaardingerambacht en Schipluiden werden samen als een ambacht beschouwd. 11 Het wapen van het Hoogheemraadschap is sinds de zestiende eeuw in gebruik. Het is afgeleid van het wapen van Hertog Albrecht van Beieren, die van 1358-1404 graaf van Holland en Zeeland was. Het wapen toont een gevierendeeld schild met in I en IV de ruiten van Beieren en in II en III de gevierendeelde Hollandse en Henegouwse leeuwen. Men koos voor dit oude wapen omdat graaf Albrecht het hoogheemraadschap privileges heeft toegekend, maar ook omdat het voeren van een oud wapen statusverhogend was. Tot de invoering van een eigen wapen was het voor waterschappen gebruikelijk om familiewapens van de bestuurders te voeren. Deze wapens zijn vaak nog zichtbaar op gedenkstenen die in sluizen, gemalen e.d. zijn ingemetseld. Het gebied waarbinnen Delfland zijn taken uitoefent, wordt begrensd door de Noordzee, de Nieuwe Waterweg en de lijn Berkel en Rodenrijs, Zoetermeer en Wassenaar.