Skiff

Herensingel
De Herensingel werd gedoopt door Pascal den Ouden. De singel ligt aan de zuid-westrand van de in de zeventiende eeuw gereed gekomen singelstructuur die de binnenstad van Leiden omsluit en ligt tussen de Maresingel en de Zijlsingel. Het water scheidt de binnenstad van de wijken Noorderkwartier en De Kooi in Leiden-Noord. De straat ligt aan de buitenzijde van de singel. Aan de binnen- of centrumzijde ligt geen doorgaande straat direct langs het water omdat hier de stadswallen en bolwerken lagen. Nadat deze hun functie verloren hadden, werd op een van de bolwerken in 1828 de rooms-katholieke begraafplaats Zijlpoort gerealiseerd. Op de hoek van de Oude Rijn en de Herensingel staat de Zijlpoort, een van de twee overgebleven stadspoorten. Op de hoek van de Herensingel en de Kooilaan stond tot 1970 het station Leiden Heerensingel, het zuidwestelijke eindpunt van de Haarlemmermeerspoorlijnen, dat overigens al in 1936 werd gesloten voor reizigersvervoer. Aan de noordzijde van de singel ligt de zogenaamde Herensingelkerk.

Oude Rijn II
De Oude Rijn II (1x br) werd gedoopt door Trui Visser. Zij is lid van verdienste van de vereniging en actief als coach en instructeur. Voor de toelichting op de naam zie  Oude Rijn I - 1995

Tweeën en vieren

Voorlinden
De Voorlinden (2- br) werd gedoopt door Mieke Rekkers. De Voorlinden is in 2020 in de vaart. De naam van de boot verwijst naar Landgoed Voorlinden in Wassenaar. Het landgoed ligt tussen Wassenaar en de duinen. Het gebied wordt gekenmerkt door bos, waterpartijen en weide. In 1584 duikt de naam ‘Voorlinden’ voor het eerst op. In de periode 1803-1835 wordt op deze plek een park in landschapsstijl aangelegd, naar ontwerp uit 1804 van tuinarchitect Johan David Zocher Sr. en sinds 1834 uitgevoerd door zijn zoon Jan David Zocher. In 1824 werd het huis gekocht door Mr. C.Th. Elout, destijds Minister van Staat. Het huis lag toen ten westen van de oprijlaan met de moestuinen op het huidige parkeerterrein. In 1912 verwierf jonkheer ir. Hugo Loudon Voorlinden. Hij liet het huidige landhuis bouwen naar ontwerp van de Britse architect R.J. Johnston. Het is een kopie van het huis waar de Engelse echtgenote van Loudon was opgegroeid. Hij liet ook enkele kleine huisjes bouwen voor zijn personeel, waaronder 'Klein Voorlinden' links van de oprit. Ook de omliggende tuin, met de kenmerkende geometrische indeling en gemetselde terrassen is door Johnston ontworpen. Om de tuin beter te laten aansluiten bij het huis veranderde Leonard Springer het in een landschapspark. Springer heeft in zijn plan zowel inheemse als exotische bomen gebruikt die rond 1913 zijn aangeplant. Deze bijzondere bomen zijn vooral geplant langs de paden in het park en aan de randen van het open veld los van het achterliggende natuurlijke bos. Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitse bezetters het huis, dat licht beschadigd werd door een V2 raket. Daarna woonden er Canadese officieren. In 1950 huurde de PTT het huis en gebruikte het als opleidings- en conferentiecentrum. In 1999 werd het huis gerestaureerd. Hiervoor kwamen speciaal Engelse dakdekkers om nieuwe Engelse dakpannen aan te brengen. Het huis, het toegangshek, de garage en de dubbele dienstwoningen zijn rijksmonumenten. Voorlinden is sinds 2011 eigendom van kunstverzamelaar Joop van Caldenborgh. Sinds 2013 werd op het terrein gebouwd aan Museum Voorlinden, dat op 11 september 2016 openging voor het publiek. Het museumgebouw is een ontwerp van architect Dirk Jan Postel. Het gebouw bestaat uit twee lagen, waarvan één bovengronds van zeven meter hoog. Door toepassing van veel glas en van met natuursteen beklede wanden in de kleur van duinzand voegt het gebouw zich naar de omgeving. De in 2016 uitgevoerde museumtuin is een ontwerp van Piet Oudolf.

Ter Wadding II
De Ter Wadding II (2x br)werd gedoopt door Henny van der laan. Henny van der Laan heeft veel beginnende leden instructie gegeven. Zij is lid van verdienste. Voor de toelichting op de naam zie Ter Wadding I - 1983

Paauw II
De Paauw II (2x) werd gedoopt door Willeke van der Weide. Willeke is van 2017 tot heden commissaris wedstrijdroeien. Zie voor een toelichting op de naam Paauw  - 1968.

Van Gijn
De Van Gijn (4-) is overgenomen van Njord en was daar al gedoopt. Mogelijk verwijst de naam naar Simon van Gijn. Simon van Gijn (1836-1922) was van beroep bankier, maar bovenal verzamelaar. Hij had een brede belangstelling en kocht veel verschillende objecten die hem interesseerden: zilver, keramiek, prenten, maar ook meubels en speelgoed. Alles wat hij verzamelde kreeg een plaatsje in zijn huis. Zo creëerde hij tijdens zijn leven al een 'museum aan huis’ waar hij regelmatig bezoekers ontving. Hij is geboren in 1836 te Vlaardingen en stierf in 1922 te Dordrecht. In het Huis Van Gijn in Dordrecht, de voormalige woning van Simon van Gijn, is een museum gevestigd. Het huis ademt nog de sfeer uit de tijd van Simon van Gijn.