Skiffs

1965
De 1965 werd gedoopt door Jaap van Santen. Het is niet bekend wanneer de boot uit de vaart is genomen. 1965 is het ‘geboortejaar’ van de vereniging.

Tweeën en vieren

Hoornwijck I
De Hoornwijck I (4x-) werd gedoopt door dhr. Van Riel, de beheerder van de werf Klaassen. De boot werd aangeboden door de ereleden en is in 1987 omgebouwd tot een gestuurde vier. De Hoornwijck is genoemd naar een buitenplaats in Rijswijk. In 1712 werd de buitenplaats Hoornwijck al afgebeeld op een kaart van Nicolaus Cruquius. De naam kan worden verklaard uit het feit dat de eigenaar van het huis Gabriël de la Faille uit Hoorn afkomstig was. De twee zijvleugels van het huis, waarvan er nu nog een bestaat, werden vermoedelijk door zijn zonen toegevoegd. In 1773 werd Hoornwijck verkocht en kreeg het de naam Molenwijk, wellicht naar de achternaam van de nieuwe eigenaar Du Moulin maar het kan ook zijn dat de korenmolen aan de overkant van de Vliet als inspiratie werd gebruikt. Hoornwijck kende diverse eigenaren waaronder dominee Jacobus Groeneveld en Johannes Anthonie Pietermaats, oud-schepen van Leiden. De laatste veranderde de naam terug in Hoornwijck en woonde er tot 1837. Daarna was het huis weer in verschillende handen. In de tussentijd moest voor de verbreding van de Vliet een gedeelte van het voorterrein worden afgestaan. In de Tweede Wereldoorlog werden de gebouwen gebruikt door de Duitse bezetter met als gevolg dat de conditie na de oorlog was verslechterd. Na de oorlog werd op het terrein het textielbedrijf van H.P. Beens gevestigd en door verbreding van de Vlietweg en bebouwing van de omliggende terreinen raakte Hoornwijck in het gedrang. Het hoofdgebouw raakte in een vervallen staat en het werd in 1980 door de gemeente Rijswijk opgekocht. In samenwerking met de Rijksdienst voor de Monumentenzorg werd het uiterlijk weer in de oude staat hersteld. Het gehandhaafde wapenschild boven de ingang toont het jaartal 1784. Het huis Hoornwijck is op dit moment een fraai voorbeeld van de vele herenhuizen die Rijswijk ooit bezat.

Woelwijk I
De Woelwijk I (4+) werd gedoopt door Jan Fortuin. Jan Fortuin was één van de oprichters van de vereniging en van 1965 tot 1969 vicevoorzitter. Jan Fortuin was erelid en vanaf 1970 penningmeester van de KNRB. Na het overlijden van Paul Veenemans stelde hij de wisselbeker als Paul Veenemansprijs in. De boot had een stuurman voorin en werd (daarom?) al weer snel verkocht aan Roeivereniging De Zwolsche R&ZV. 27 De naam van de Woelwijk verwijst naar Woelwijk of Oud Woelwijck, twee historische boerderijen in Voorschoten. Oud Woelwijck was waarschijnlijk een vroeg zestiende-eeuwse boerderij, gebouwd op een oude strandwal en grenzend aan de polder. De strandwal bood gelegenheid tot akkerbouw en de polder tot veeteelt. De boerderij ligt aan het einde van een sfeervolle oprijlaan, de tegenwoordige Essenlaan, die is omzoomd door houtwallen. Deze waren vanouds bestemd voor het leveren van geriefhout. De boerderij is gesitueerd tegenover het sinds het begin van de negentiende eeuw verdwenen kasteel Roucoop. Volgens de overlevering fungeerde het oorspronkelijk als een bij het kasteel behorende dienstwoning. Met haar gewitte muren en rieten dak en met een tuin die zich langs de oprijlaan uitstrekt, vormt de boerderij met zijn omgeving ook nu een schilderachtig geheel. Er is ook een boerderij Woelwijk. Deze ligt aan de Woelwijklaan, in het verlengde van de Essenlaan. De oudste vermelding van deze boerderij dateert van de transportregisters uit 1738 C

C-boten

Ter Horst I
De Ter Horst I (C4x+) werd gedoopt door toenmalig burgemeester Cannegieter van Voorschoten. Het was een lustrumcadeau van de leden. De boot bleef in de vaart tot 2006. De naam verwijst naar het landgoed Ter Horst bij Wassenaar dat deel uit maakt van Landgoed De Horsten. De eerste bebouwing betrof een soort kasteel waarvan weleens verondersteld is dat het rond 1200 gebouwd zou zijn door Philips van Wassenaar. In 1393 is dit complex verwoest, daarna herbouwd en in 1420 nogmaals verwoest. Hierna volgde een eenvoudige herbouw. Rond 1635 is het gebouw door Reynier Pauw (1591–1676) verbouwd tot een groots buitenhuis in Hollandse renaissancestijl omringd door een geometrisch aangelegd park. Latere eigenaren breidden de parkaanleg uit. Frederik Sluysken bouwde in 1701 het koetshuis en Iman Cau voegde in 1767 de oranjerie toe. De erfgenamen Cau verkochten het complex in 1838 aan prins Frederik der Nederlanden. Prins Frederik (1797 – 1881) liet het oude gebouw tussen 1863 en 1876 herbouwen als neogotisch jachthuis naar ontwerp van J.W.F. Mouton. Ter Horst, Eikenhorst en Raaphorst zijn drie historische buitenplaatsen die samen De Horsten vormen. Op haar beurt waren de Horsten samen met de buitenplaatsen De Paauw, Backershagen en Groot Haesebroek onderdeel van een groter landgoed van prins Frederik